Uitgelichte opleidingen:

medisch x medisch = medisch kwadraat (MxM=M2)

Ik val meteen maar met de deur in huis: de wereld zal eerder van Corona herstellen dan de wereldeconomie en die weer eerder dan onze nationale economie. Hoewel onze politici daar nu anders over denken, zullen volgend jaar om deze tijd de gesprekken over de politieke naïviteit gaan. Dat de huidige gedachte dat het gewoon een kwestie is van maatregelen versoepelen, knop op ‘aan’ zetten en weer gaaaaaan wel heel erg kort door de bocht en wishfull thinking was. Merkel en Macron gaven al een schot voor de boeg met hun gezamenlijk gedragen wens om een hulpfonds met 1600 (!) miljard euro in te richten om de levensvatbaarheid van de EU in haar huidige vorm te borgen. Het fonds is nu nog tegengehouden door de ‘vrekkige vier’ maar is volgend jaar om deze tijd grotendeels toch gerealiseerd.

7 weken versus 12 jaar

De impact van het Coronaverzuim zal voor Nederlandse werkgevers veel groter zijn dan voor haar Europese collega’s. Dit komt niet door de diversiteit aan Coronamaatregelen, maar vooral door de wijze waarop ons sociaal stelsel is georganiseerd. In tegenstelling tot de landen om ons heen ligt het grootste deel van de verantwoording voor de re-integratie van een arbeidsongeschikte werknemer bij de werkgever. Daarnaast valt Corona niet onder het Risque Professionel en is de financiële impact voor Europese werkgevers veel geringer dan voor de Nederlandse. Europese werkgevers betalen gemiddeld 7 weken loon door. Nederlandse werkgevers betalen 2 jaar loon en mogelijk 10 jaar WGA, dus 12 jaar.

Een bijkomend element is dat Nederland in tegenstelling tot veel andere Europese landen tijdens het zwaartepunt van de Coronapandemie weinig heeft getest. Vervolgens kun je in Nederland alleen maar aan Corona overlijden wanneer je op Corona bent getest. Ik heb me tijdens de pandemie tot nu toe van blogs en commentaar onthouden, behalve 1 keer; dat was bij de Corona-grafieken van Jan de Wit (actuaris en vriend) op LinkedIn. Daar heb ik ongevraagd en zonder toelichting vooraf de factor 2,9 bij overlijden en de factor 5 bij mensen met een besmetting genoemd. En tegelijkertijd aangegeven dat het niet om mijn gelijk gaat, maar om de hoogte van de boeggolf aan toekomstig werk (voor de register casemanagers). Als er 5x meer mensen besmet zijn, betekent dit ook dat het aantal werknemers dat verzuimt vele malen hoger kan zijn dan de RIVM-cijfers suggereren.

Erop of eronder

Dan ontstaat er het bekende en veel voorkomende verschil tussen de politieke werkelijkheid en de realiteit in de wereld. Het gevoel voor de werkelijkheid is op dit moment zo te zien bij behoorlijk veel mensen en organisaties redelijk ‘kwijt’ maar dat is een andere en meer politieke discussie. Wel is in het kader van deze blog van belang om vast te stellen dat het demoniseren van de werkgever als op winst geilend monster niet gaat helpen bij het overleven. Ik ben benieuwd of er straks in dat kader nog een (Europese) ondersteuningsmaatregel komt, bijvoorbeeld dat werknemers in 2020 25% van hun vakantiedagen of vakantiegeld gaan inleveren.

Het woordje ‘overleven’ viel zojuist. Voor veel, heel veel werkgevers is het nu een kwestie van erop of eronder. Een goede bekende van mij heeft drie hotels met grote restaurants waar in totaal meer dan 1.000 mensen werken: dicht! Drie maanden dicht! Laat dat even op je inwerken. Hij heeft het vakantiegeld van het personeel in mei met eigen (pensioen)middelen betaald en alle mensen hebben hun baan behouden. Van de 75.000 (!) nieuwe WW-aanvragen alleen al in de maand april was er geen personeelslid van hem bij.

Belang van Haagse beleidsmakers

Ik hoop van harte dat de werkgevers in Nederland de komende maanden in de media iets meer respect en begrip krijgen dan nu gemiddeld het geval is. Ook de politiek doet er goed aan om nu al te schakelen om te voorkomen dat regeltjes door overheidsinstanties zoals bijvoorbeeld UWV en de Belastingdienst te rigide worden nageleefd. De eerste contouren tekenen zich al af, want hoe realistisch is het dat een arbeidsdeskundige bij UWV gaat beoordelen of een bedrijf wel ‘genoeg door Corona’ is geraakt om niet aan spoor 1 en/of 2 te voldoen? Wat denk je dat gemiddeld de uitkomst zal zijn als een loonsanctie ervoor zorgt dat die werknemer niet ontslagen kan worden en niet in de WW komt?

Stel dat we aannemen dat voor 10.000 werknemers met een loonsanctie een gemiddelde WW-besparing van een kwart miljard Euro wordt gerealiseerd, dan moeten wij beseffen dat deze loonsanctie het 3^e (!) loonjaar betreft. Met andere woorden: deze 10.000 mensen kosten de werkgevers in die periode van 3 jaar met toeters en bellen ongeveer 1 miljard Euro. Het geld voor die salarissen groeit niet aan de bomen en kan niet worden betaald met verworven rechten; het moet door werkgevers worden verdiend met producten en/of diensten. De salarissen van overheidsinstellingen worden gefinancierd met belastingen die op hun beurt ook eerst moeten worden verdiend met producten en/of diensten voordat het aan bedrijven kan worden onttrokken.

Ik zie de eerste berichtjes op deze blog al binnenkomen: veel te economisch dit, het gaat Herwin (weer eens) alleen maar om het geld, dit voegt niets toe. Hou nog even vol want het financiële onderdeel heeft een reden, in dit geval om te laten zien wat het belang van de Haagse beleidsmakers is. Nu komen we op het andere belang; dat van de dienstverleners die de werkgevers moeten gaan ondersteunen. En waar denken jullie dat het daar om gaat? Laten we eens kijken naar 2 belangrijke topics van dit moment:

Preventie (met een Coronasausje);
De casemanager in taakdelegatie moet BIG-geregistreerd zijn.

Hoezo preventie?

Hoezo preventie met een Coronasausje? Hoezo preventie? Nou Herwin, we hebben binnen onze bedrijfsstrategie voor preventie gekozen omdat we daar het beste verdienmodel hebben. Verzuimbegeleiding is erg complex, kost veel tijd en is aan zoveel regels gebonden. Natuurlijk moeten we dat wel leveren, maar aan preventie verdienen we gewoon extreem veel beter. Natuurlijk moeten we iets aan verzuimbegeleiding doen, maar dan zetten we onze arbo-verpleegkundigen wel als een soort van minibedrijfsarts in, want we hebben echt een tekort aan bedrijfsartsen. Los daarvan kunnen we de arbo-verpleegkundige in taakdelegatie tegen een aanmerkelijk hoger tarief wegzetten, dus dat rendeert beter. Daarom vinden wij ook dat de functionaris in taakdelegatie altijd BIG-geregistreerd moet zijn.

Het is dit soort van kringdenken dat me doet denken aan een leuke oude reclame: WC-eend maakt uw toilet fris en schoon! Wij van WC-eend adviseren daarom dan ook WC-eend.

Hoezo BIG-geregistreerd?

Ik heb er al vaker over geschreven en zal het nogmaals herhalen: nergens in de privacy wetgeving staat dat de taakgedelegeerde BIG-geregistreerd moet zijn. Daarnaast zijn er nog verschillende andere goede redenen om dat zo te laten:

Door medisch te kijken loop je (als klant) het risico dat er onnodig en veel ‘gemedicaliseerd’ wordt (à de formule medisch x medisch = medisch2 ofwel MxM=M2).
Ongeveer 75% (!) is niet medisch dus MxM=M2 is daar niet op zijn plaats.
Het ‘uitvragen’ van de werknemer kan ook anders (en beter) door juist geen aan medische klachten gerelateerde voordiagnose aan de bedrijfsarts voor te schotelen. Door de klachten centraal te stellen krijgen symptomen de aandacht en blijven oorzaken mogelijk (onnodig lang) verborgen.
Een groot deel van de verzuimbegeleiding betreft wettelijke kaders en is (dus) niet medisch.
Een (toenemend) groot gedeelte van de verzuimbegeleiding is gebaseerd op zingeving en resilience (het vermogen om terug te keren naar je oorspronkelijke zelf). Daar heb je totaal andere vaardigheden voor nodig: onbevangen en open luisteren in plaats van medisch oordelen om een rots in de branding voor een werknemer te kunnen zijn.
Bij de re-integratie zelf spelen medische aspecten vaak slechts een bescheiden rol en zijn het eerder de ‘mensen-mensen kwesties’ die duurzame werkhervatting kunnen blokkeren.

Dus de casemanager in taakdelegatie moet BIG-geregistreerd zijn om optimaal complementair aan het medische vakgebied van de bedrijfsarts te zijn? Typisch gevalletje van KOF (Kul, Onzin Flauwekul) waar juist de professionele bedrijfsarts totaal niet op zit te wachten. Die zal blij zijn dat er naast zijn/haar medische beoordeling van de geschiktheid/ongeschiktheid een andere professional aanvullende dienstverlening kan leveren op de volgende gebieden:

Op HBO (minimaal) niveau gediplomeerd waar het de relevante sociale wetgeving betreft;
Idem waar het de administratieve procedures voor werkgevers, UWV en andere dienstverleners betreft;
Idem opgeleid qua vaardigheden waar het de vertaalslag van juridisch technische informatie richting werkgever en werknemer tijdens de verzuimperiode betreft;
Gediplomeerd voor de aanvullende opleiding Taakdelegatie om de bedrijfsarts juist buiten het medisch domein zo optimaal mogelijk te ondersteunen.

Vragen voor de register casemanager

Meer relevante vragen voor de register casemanagers en het RSC zijn vragen als: waar zit de markt op te wachten? Wat zijn de problemen van werkgevers en organisaties waar het (Corona)verzuim betreft? Zijn er meer uitdagingen of zijn er nieuwe kwesties die moeten worden opgepakt? Staan we er bij stil dat er begin 2022 verzuimdossiers spelen waarbij zal moeten worden aangetoond dat een specifieke werkgever in de periode februari t/m juni 2020 door opgelegde maatregelen niet aan bepaalde Poortwachterverplichtingen kon voldoen?

Hoe gaan we (MKB)werkgevers helpen die afspraken hebben gemaakt die ‘uit de hand’ zijn gelopen? Een voorbeeld hiervan is dat werkgever en werknemer hebben besloten dat er voor de duur van Corona een ziekmelding zou komen. Nadat de duur is verstreken blijft de werknemer echter ziek omdat die bang is zijn baan te verliezen omdat het niet zo goed gaat met de werkgever.

Gaan we nadenken over de ondersteuning die de register casemanagers kunnen leveren aan arbodiensten, verzekeraars, verzuimvolmachten en grote werkgevers die de vloedgolf aan complex verzuim dadelijk moeten gaan oppakken terwijl bedrijven en organisaties ondertussen zelf proberen om weer in ‘normale doen’ te komen en daar de handen vol aan hebben? Waar geeft de leidinggevende prioriteit aan? Aan het opstarten van de afdeling waarbij rekening moet worden gehouden met tal van nieuwe voorschriften en situaties? Of gaat de leidinggevende lekker aan de slag met de werknemers die niet hersteld uit de Coronaperiode komen? Hetzelfde voor HR-medewerkers die de handen vol hebben aan nieuwe werkverdelingen, reiskosten, vakantiedagen, etc. etc.

Wie gaat de gesprekken met de werknemer voeren? De werknemer die, anders dan vroeger, nu door het nieuwe ‘thuiswerken’ al meer dan 3 maanden niet meer in beeld is, niet meer dagelijks op het netvlies zit?

Herverdeling van het casemanagement

Gaan we nadenken over een herverdeling van het casemanagement zoals eigenlijk al in de faculteiten van het RSC besloten ligt?

Riskmanagement sociale zekerheid waarbij de kosten en risico’s voor organisaties in kaart worden gebracht. In plaats van ‘oud denken’ zijn werkgevers wellicht meer gebaat bij nieuwe modellen dan de verzuimkostenplaatjes en verzekeringen van de afgelopen jaren.
De faculteiten Taakdelegatie en Conflicthantering als complementaire extra dienstverlening op teveel standaard ‘arbo-denken’ met verdienmodellen die contraproductief op essentiële deelgebieden zoals zingeving kunnen werken.
En dan natuurlijk de ‘gewone’ register casemanagers die ondersteunend kunnen assisteren op het wegwerken van complexe dossiers, maar ook aan de slag kunnen met nieuw beleid om de dag van morgen meer slagvaardig tegemoet te kunnen treden.

Daar liggen de uitdagingen voor het RSC en de RNVC als de fusie doorgaat, iets wat ik van harte hoop!!

Bedankt voor je tijd en een fijne dag/avond,

Groet, Herwin