Herfststormen
Jagend blad in striemende regenvlagen onder dreigend donkere wolkenluchten, fel opgezweept door de gierende wind: herfststormen. Herfststormen in mijn hoofd met bomen zonder bladeren, verregend spiegelend asfalt, de mensen in jassen, het schijnsel goudgeel uit de tram. De klanken van de Trois Gnossiennes dwarrelen als herfstbladeren soms somber, soms blij, af en toe opstandig of dreigend gitzwart, woeste gedachten door m’n hoofd. Alles voelt vloeibaar, ik kan niets meer vastpakken, niets beklijft nog en ik ben moe, zooooo moe. En ik heb geen zin meer, nergens zin meer in: niet in mijn omgeving, niet in mijn werk. Geen energie, geen verbinding, geen contact meer met mezelf.
Indirect verzuim
Wel eens van de term indirect verzuim gehoord? Vast wel, het zal me echt niet verbazen wanneer het de meesten van ons bekend en vertrouwd in de oren klinkt, want indirect verzuim is een logische vorm van verzuim, toch? Maar natuurlijk, dus laten we samen eens gaan kijken wat er achter deze zo vanzelfsprekende benoeming eigenlijk schuil gaat, wat het nu precies is. Hup naar Google, “indirect verzuim” intypen en ‘enter’ en daar komen de onderwerpen in beeld: Wat is verzuim? Ziekteverzuimkosten worden uitgedrukt in direct en indirecte verzuimkosten. Verzuim- direct verzekerd van minder kosten, Verzuim en ingebrekestelling. En nog pagina’s vol met dit soort titels met uitleg.
Personeelsnummer 007
Het meest beroemde personeelsnummer is wel 007. En iedereen weet van wie dat nummer is: dat is van ene mijnheer Bond, James Bond. Wat heeft deze befaamde geheimagent die alles kan, alle talen spreekt, waarvoor alle vrouwen vallen en die de wereld gemiddeld 3x per jaar redt nu helemaal met verzuim en arbeidsongeschiktheid te maken? Met zijn licence to kill worden zijn tegenstanders niet arbeidsongeschikt, maar gaan linea recta richting ultra lang en voor altijd parkeren, dus daar zit geen causaal verband.
Vorige week gebeurden er een aantal dingen en één ervan bracht me op 007 en ik zal jullie ook meenemen in dat verhaal. Wat er gebeurde was dat er tijdens een bijscholing voor casemanagers die zijn aangesloten bij het Register Specialistisch Casemanagement (RSC) de ‘blanco rekening’ voor interventies aan de orde kwam. Dat is dus de nota van de toekomst waar niets meer op staat: niet voor wie (welke werknemer), niet voor wat (welke dienstverlening), niet waar (welke dienstverlener) en niet waarom (in opdracht van wie, bijvoorbeeld de bedrijfsarts).
Lees meer…
Peren aan de appelboom
Eind juli heeft het ministerie van SZW het volgende document gepubliceerd: “Gezamenlijke uitleg van de Beleidsregels ‘De zieke werknemer’ van de Autoriteit Persoonsgegevens (publicatiedatum 21 april 2016) waar het gaat om het vragen naar en het verwerken van gegevens door de werkgever bij een ziekmelding”. Voor wie hem niet bij de hand heeft, volgt hieronder de integrale tekst:
De onderstaande tekst heeft betrekking op de periode van de ziekmelding tot het eerste advies van de bedrijfsarts.Lees meer…
Nieuwe tijden
We leven in supersonische tijden, de wereld om ons heen verandert zo snel dat het allemaal bijna niet meer bij te houden is. Zo gaan tijdsbesef en de snelheid van veranderen hand in hand en ze verdelen onze verwarring heel eerlijk: een jaar gaat schijnbaar steeds sneller voorbij, maar gelukkig gaan de veranderingen zo snel dat het lijkt dat het nog net zo lang duurt als vroeger. Het enige slachtoffer zal ons geheugen zijn, tenzij daarvoor binnenkort een geheugendrankje met een soort van nano MB-upgrade wordt uitgevonden. Digitaal nieuws op de smartphone, twitter, facebook en whatsapp, nieuws en nepnieuws, de baas met tig mailtjes, de zoveelste reorganisatie, de megalomane weerrecordpiepers; het is om bijkans gek te worden van alle prikkels.
ARBO 2.0
Even terug in de tijd, de tijd dat er nog geen UWV bestond. De uitvoering van bijvoorbeeld de Ziektewet lag toen nog bij de bedrijfsvereniging; daarvan waren er begin jaren 90 vorige eeuw enkele tientallen. Aardig om eens te kijken hoe dat in elkaar zat, ter inspiratie voor arbomodellen 2.0.
van Eigen Regie naar Zelfregie?
De afgelopen jaren hebben we een ware kakafonie aan Eigen Regie Modellen (ERM) voorbij zien komen, waarbij de leidinggevende bij verzuim de mogelijkheden uitvraagt of bijvoorbeeld verzuimverlof toekent. Er is zelfs een STECR-richtlijn voor het Eigen Regie Model opgesteld waarmee de arbodienstverlening ‘wat meer op afstand’ kon worden gezet, waardoor de leidinggevende min of meer met één bil op de stoel van de bedrijfsarts kwam te zitten. Iedereen was het er eigenlijk wel over eens dat verzuim een aandachtsgebied was dat meer richting de werkvloer ‘geduwd’ moest worden, want daar zit nou eenmaal de meeste kennis over de werknemer.
Een meer dan prettige bijkomstigheid daarbij was ook dat een groot deel van de hoofdpijndossiers op die manier direct mee richting leidinggevende verhuisde. Hoe fijn was dat? Briljant idee en dito concept en vooral in de (semi) publieke sector is het nog steeds een superhit. Helaas krijgen we iedere week bij CS wel studenten die aangeven dat de grootste leverancier van ERM nog steeds beweert dat het allemaal wel kan, zolang de werknemer en verzuimende werkgever het gesprek maar in een goede sfeer voeren. Wanneer onze mening gevraagd wordt, doen we tegenwoordig hetzelfde als ik hier nu: we verwijzen de student terug naar die partij en adviseren de (meer dan duidelijke) richtlijn van de AP mee te nemen, om daarover samen in een fijne sfeer een goed gesprek te voeren.
Twaalfpinter van ZwaardePineutBV
Gelezen? ‘We zijn een lagelonenland geworden’ Vakbond FNV heeft op 1 mei weinig te vieren, zegt bestuurder Zakaria Boufangacha. Hij verwijt kabinet gebrek aan visie op arbeidsmarkt (FD 22 april 2018)
Gelezen? De Nederlandse samenleving zou ongeveer 10 miljard euro mislopen aan belasting- en premie-inkomsten door flexwerk. Dat zegt vicevoorzitter Tuur Elzinga van vakbond FNV in een dinsdag gepubliceerd interview met Trouw. (1 mei 2018)
Gelezen? ‘Nawerking Ziektewet pure diefstal’. Paul Lammerts, jurist sociale zekerheid.
Papaver dubium
Rank en roodfragiel veert het blomske zacht op de wind heen en weer, wuift naar korenbloemen en vroeg rijpend graan met goudgele aren. Zelfs een kind weet dat je haar niet kunt plukken, dat ze al verwelkt en verlept voordat de groene stengeltjes in het frisse water van de vaas staan. De Zweedse botanicus Carolus Linnaeus, wie kent hem niet, werd in 1761 in de adelstand verheven omdat hij planten onderverdeelde in divisies, vervolgens klassen, aansluitend klassen in orden en uiteindelijk orden weer in families verdeelde. De families splitste hij vervolgens op in geslachten en die op hun beurt weer in soorten.
De ietwat schrille combinatie van de ultieme overgevoeligheid van de klaproos en de pragmatische wijze van classificeren door Linnaeus, zijn als een bijzondere bril om een andere kijk op de wereld van verzuim te krijgen. Aan de ene kant zie je die uiterst gevoelige, kwetsbare en dus politiek steeds meer gebruikte ‘werknemers en recht’ zijde. Het deel van het verzuimdomein waar het niet over geld en regels (mag) gaan, waar cultuur, gevoel en de zachte kant centraal staan. De andere kant van het verzuimdomein gaat over de wetten, de regeltjes, de torenhoge kosten die bedrijven en (publieke) organisaties aan de afgrond van hun bestaansrecht brengen.
Lees meer…
